بازدید امروز :103
بازدید دیروز :36
کل بازدید :307884
تعداد کل یاداشته ها : 468
03/12/14
12:8 ع
وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ [طلاق 3]
و هر کس بر خدا توکّل کند، خدا کفایتش مىکند
گاهی ما در توکل ، توقع داریم اول اسباب درست شدن کارمان را ببینیم و بعد توکل کنیم ؛ مثلا
خداوند در آیه 32 سوره نور می فرماید : شما ازدواج کنید ما روزیتان را می رسانیم ؛ بعد ما می گوییم : اول روزیمان را بده تا به تو توکل کنیم
درهنگام رفتن به سربازی یا دانشگاه و ... به خدا توکل کنیم نه به پارتی ؛ می گوییم : اول ببینیم خدا چه می کند بعد توکل می کنیم
و ...
داستانک :
کوهنوردی می‌‌خواست به قله‌ای بلندی صعود کند.
پس از سال‌ها تمرین و آمادگی، سفرش را آغاز کرد. به صعودش ادامه داد تا این که هوا کاملا تاریک شد. به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمی‌شد. سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی‌توانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره‌ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.
کوهنورد همان‌طور که داشت بالا می‌رفت، در حالی که چیزی به فتح قله نمانده بود، پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام‌تر سقوط کرد،
سقوط همچنان ادامه داشت که ناگهان دنباله طنابی که به دور کمرش حلقه خورده بود بین شاخه های درختی در شیب کوه گیر کرد و مانع از سقوط کاملش شد. در آن لحظات سنگین سکوت، که هیچ امیدی نداشت از ته دل فریاد زد: خدایا کمکم کن !
ندایی از دل آسمان پاسخ داد از من چه می‌خواهی؟
- نجاتم بده خدای من!
- آیا به من ایمان داری؟
- آری. همیشه به تو ایمان داشته‌ام
- پس آن طناب دور کمرت را پاره کن! کوهنورد وحشت کرد. پاره شدن طناب یعنی سقوط بی‌تردید از فراز کیلومترها ارتفاع.
گفت: خدایا نمی‌توانم.
خدا گفت: آیا به گفته من ایمان نداری؟
کوهنورد گفت: خدایا نمی توانم. نمی‌توانم.
روز بعد، گروه نجات گزارش داد که جسد منجمد شده یک کوهنورد در حالی پیدا شده که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود و تنها دو متر با زمین فاصله داشت....
