باسلام چند وقتی بود که اصلا حال کاردرفضا ازبین رفته بود تااینکه چندشب پیش دریک مکان مقدسی درحال قدم زدن بودم که چشم خورد به دوجمله بسیار زیباومحرک اولین جمله از
حضرت امام خمینی (ره) که فرمودند:که همه باید فدای اسلام بشویم.
وجمله دوم از حضرت امام خامنه ای (زیدعزه)که فرمودند:که زنده نگهداشتن یاد شهدا کمتر ازشهادت نیست.
درکل پی به این بردم که بعضی انسانها محبوبهای دارند وبعضی محبها که انسان راتاسرحد سرزمین عنقا می کشاند وازجمله کسانی که ما انها را دوست داریم وانها هم برای ما فدای شدن وانها نیز مارا دوست داشتند که فدای ماشدن تا ما باشیم ویک روز دل رادریای کنیم وهمچون انها فدای بشم بقول این دوست ما اقاابوالفضل م یک دوبیت زیبا مطرح میکنندبدین مضمون:
گربه صدق عشق پپیش اید تورا معشوق خویش عاشق خویش اید تورا
انکه راکه درعشق صادق امدس معشوق خویش عاشق خویش اید ور
تصمیم گرفتم باز کارم راشروع کنم ولی این دفعه بایک رویه جدید وهدف جدید که بوی معرفت وشهدای بدهد.
ضرت فاطمة زهرا سلام الله علیها ، از پدر بزرگوارش خواست که یکی از درهای جهّنم را مفصلاً بیان فرماید.
رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلّم فرمودند :
در آن هفتاد هزار کوه آتشین است و در هر کوهی هفتاد هزار قصر آتشین و در هر قصری هزار هزار اتاق آتشین و در هر اتاقی هزار تابوت آتشین و در هر تابوتی هفتاد هزار هزار نوع عذاب است.
ناگاه فاطمة زهرا سلام الله علیها بیهوش شد. وقتی بهوش آمد عرضه داشت : وای بر کسی که وارد آتش شود. از پدر بزرگوارش پرسید که : این عذابها برای کیست؟ پیامبر فرمود : برای کسی که نماز را ضایع کند و از خواسته های نفسانی خود پیروی کند.
[ کتاب نماز معراج خاکیان صفحه81 به نقل از تذکرة الصّلاة تذکرة الصّوم: شیخ مهدی معزّ الدّوله ای تهرانی صفحه 76]
مردی خدمت حضرت صادق(ع) آمد و شکایت از روزگار کرد که چنین و چنانم و درماندهام و قرض دارم. حضرت مقداری پول به او دادند، او گفت:
- نه! من مقصودم این نبود که بخواهم چیزی بگیرم، خواستم شرح حالم را بگویم که دعایی بفرمایید. فرمودند:
- نه! من هم نگفتم مقصود تو این است، ولی این را بگیر و به مصرف خودت برسان. چیزی هم که میگویم این است: «و لا تحدث الناس بکل ما انت فیه فتهون علیهم» هر گفتاری که داری، جلوی مردم بازگو مکن، جلوی ایشان خوار میشوی، این یعنی اینکه در زندگی شکست خورده ام.
شهید مطهری، تعلیم و تربیت در اسلام، ص132
امیرالمومنین امام علی علیه السلام فرمودند:
اى بندگان خدا همانا بهترین و محبوبترین بنده نزد خدا، بنده اى است که خدا او را در پیکار با نفس یارى داده است،آن کس که جامه زیرین او اندوه، و لباس رویین او ترس از خداست.
چراغ هدایت در قلبش روشن شده و وسائل لازم براى روزى او فراهم آمده و دورى ها و دشوارى ها را بر خود نزدیک و آسان ساخته است.
حقایق دنیا را با چشم دل نگریسته، همواره به یاد خدا بوده و اعمال نیکو، فراوان انجام داده است.
از چشمه گواراى حق سیراب گشته، چشمه اى که به آسانى به آن رسید و از آن نوشیده سیراب گردید. در راه هموار و راست قدم برداشته، پیراهن شهوات را از تن بیرون کرده، و جز یک غم، از تمام غم ها خود را مى رهاند،...
متن حدیث:
عباد الله، إنّ منْ أحبّ عباد الله إلیْه عبْداً أعانهُ اللهُ على نفْسه، فاسْتشْعر الْحُزْن، وتجلْبب الْخوْف فزهر مصْباحُ الْهُدىفی قلْبه، وأعدّ الْقرى لیوْمه النّازل به، فقرّب على نفْسه الْبعید، وهوّن الشّدید، نظر فأبْصر، وذکر فاسْتکْثر، وارْتوى منْ عذْبٍ فُراتٍ سُهّلتْ لهُ مواردُهُ، فشرب نهلاً وسلک سبیلاً جدداً قدْ خلع سرابیل الشّهوات، وتخلّى من الْهُمُوم، إلاّ همّاً واحداً انْفرد به...
«نهج البلاغه،خطبه 87»