دل تنها عضوی است که با نگاه لمس می شود.

     دل تاری است که وقتی بشکند بهتر می نوازد.

همه از عشق دم می زنند اما عاشقان در سکوت می میرند

قرآن عشق نامه است .

گاه سؤالاتی در زندگی انسان مطرح است که این حدیث به پاسخ اهمّ آنها

پرداخته است: 1? چرا در دنیا مشکلات داریم؟ 2? چرا دعاهای ما مستجاب

نمی‌شود؟ 3? چرا به علم و عزّت نمی‌رسیم؟ 4? چرا به ثروت و مال نمی‌رسیم؟

خداوند بلند مرتبه به موسی بن عمران7 چنین وحی کرد: «ای موسى! شش چیز

را در شش محل پنهان کرده‌ام؛ ولی مردم در جای دیگر دنبال آن می‌گردند؛ ولی

هرگز [آنها را در آنجا] نخواهند یافت:

«إنّی وَضَعْتُ الرَّاحَةَ فِی الْجَنَّةِ وَ هُمْ یَطْلُبُونَهَا فِی الدُّنْیَا، اِنّی وَضَعْتُ الْعِلْمَ فِی الْجُوعِ وَ الْجَهْدِ وَ هُمْ یَطْلُبُونَهُ فِی الشِّبَع، إنّی‌وَضَعْتُ الْعِزَّه فِی قِیَامِ اللَّیْلِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی اَبْوَابِ السَّلَاطِینَ، إِنّی وَضَعْتُ الرَّفْعَه وَالدَّرَجَه فِی التَّوَاضُعِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی التَّکَبُّرِ، إنّی وَضَعْتُ اِجَابَه الدُّعَاءِ‌فِی لُقْمَه الْحَلَالِ وَ النَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی الْقِیلِ وَ الْقَالِ، إنّی وَضَعْتُ الْغِنَی فِی الْقَنَاعَه وَالنَّاسُ یَطْلُبُونَهَا فِی کَثْرَه الْمَعْرُوضِ وَلَمْ یَجِدُوهُ اَبَداً؛[14]

1? به راستی راحتی [مطلق] را در بهشت قرار دادم؛ ولی مردم در دنیا دنبال آن می‌گردند؛

2? به راستی من دانش [و فراگیری آن] را در گرسنگی و تلاش قرار دادم؛ ولی مردم در سیر‌بودن دنبال آن می‌گردند؛

3? به راستی من ع‍زَت (و شرف) را در شب‌بیداری (و نماز شب) قرار دادم؛ ولی مردم عزت را در خانة شاهان می‌جویند؛[15]

4? به راستی من بلندمرتبگی و مقام را در فروتنی قرار دادم؛ ولی مردم در تکبّر و خودبرتر بینى، دنبال آن می‌گردند؛[16]

5? به راستى، اجابت دعا را در لقمه حلال قرار دادم؛ ولی مردم در قیل و قال [و داد و فریاد]، دنبال اجابت دعا می‌گردند؛

6? به راستى من بی‌نیازی را در قناعت قرار دادم؛ ولی مردم آن را در

زیادی مال و ثروت جستجو می‌کنند، و هرگز آن را نخواهند یافت (و موفق به

آنچه می‌خواهند نخواهند شد).»

آیا می‌دانید توبه کار کیست؟ پس گفتند: بخدا! نه. فرمود: هرگاه بنده‌ای

توبه‌کار شاکیها [و طلب‌کارها]ی خود را راضی نکند، توبه کار نیست. و کسی

که توبه کند و مجلس و غذایش را تغییر ندهد توبه کار نیست. و کسی که توبه

کند و رفقای [دوران گناه] خویش را تغییر ندهد، توبه کننده نیست. و کسی که

توبه کند و بر عبادتش نیفزاید توبه‌کار نیست.

و کسی که توبه کند و لباس [گناه آلوده]اش را تغییر ندهد، تائب نیست. و

کسی که توبه کند و فرش و تکیه‌گاه [دوران گناه] خود را عوض نکند، تائب

نیست.

و کسی که توبه کند و قلبش باز نشود (و دریادل نگردد) و دستش [در انفاق]

توسعه نیابد، توبه کار نیست. و کسی که توبه کند و آرزوهای [نارواى] خود را

کوتاه نکند و زبانش را حفظ نکند، تائب نیست.

و کسی که توبه کند و اضافه غذای خود را تقدیم [به فقراء] نکند، تائب
نیست